Μια φορά κι έναν καιρό
Στον καιρό των οριζόντων
κύλησε μια πόρτα κι άνοιξε
σπάζοντας τις εικόνες του καθρέφτη.
Στα κομμάτια της αναγνωρίσαμε την αγάπη
το μίσος
το κέρδος
την ανιδιοτέλεια
αλλά χάσαμε κάπου στην πορεία
τον Άνθρωπο.
Στον καιρό του αίματος
κύλησε μια σφαίρα
και χτύπησε έναν τοίχο
και τότε είδαμε τον άνθρωπο
ανάμεσα στις τρύπες.
Στον καιρό του μαχαιριού
κόψαμε το λώρο με τη ζωή
δεθήκαμε με τις επιθυμητές καταστάσεις
ξεχάσαμε τον άνθρωπο της τρύπας.
Στον καιρό του διαβόλου
καταδικαστήκαμε όλοι
γιατί
δεν πιάσαμε το νόημα.
VK - 24 Sept. 1993
Published also on Translatum - Favourite Poetry - Βαλεντίνη Καλφαδοπούλου
No comments:
Post a Comment